از نظر مفهومی خانه به عنوان چیدمان فضاهای خصوصی و نیمه خصوصی که به بلوک های مجزا گروه بندی شده است تصور می شود . این بلوک ها به گونه ای چیده شده اند که هر کدام خود را به سوی کشانده اند و به نحوه قرارگیری آن روزنه ای با چشم اندازی زیبا را قاب می کند. این نحوه ی بافتن بلوک ها ویژگی های مختلفی را از حجم استخراج کرده تا از ویژگی های سایت تجلیل کند .

انگار خانه همچون موجود زنده ای شروع به چرخاندن سر خود کرده تا هر آنچه را که میبیند از آن تعریف کند.

به طور کلی ساختمان یک ژست در گفتگو با منظره به خود گرفته.